အိမ်
ဇာတိရင်းစစ် ရေသောက်မြစ်တွယ်၊
အချစ်တွေနေပြီး အိမ်မက်ကရောင်ခြယ်
နံရံမှာ အမှတ်တရတွေ ပွင့်လို့နေ
ရယ်မောပျော်ရွှင်ခြင်း ပဲ့တင်ထပ်တယ်။
အုတ်တွေ၊ အမိုးတွေချည်းပဲ မဟုတ်ပေဘူး
ချမ်းမြေ့ရာရိပ်သာ ဧဒင်ဥယျာဥ်အလား
ရင်းနှီးတဲ့ရနံ့များ၊ မေ့မရတဲ့အတိတ်များ၊
နှစ်သိမ့်စေတဲ့ မီးပန်းများလို ဝဲရစ်ပျံတယ်။
ထောင့်ခန်း မီးဖိုချောင်မှ တေးတစ်ပိုဒ်၊
တို့ပိုင်တဲ့အိမ်၊ တို့ပိုင်တဲ့ကမ္ဘာ
အစာမဝလည်း အနေမြတ်တာမို့
ချောင်းတိုင်းလဲငေးလို့သာ၊
အလင်းတန်းလို ဖွေးဖွေးဖြာတယ်။
ငါတို့ရဲ့ ဘဝခရီးတွေ ဘယ်ရောက်ရောက်၊
အိမ်ဟာ နှလုံးသားထဲ မရိုးတဲ့ အံ့ဖွယ်ရာ။
— အာရ်အေ တင်မိုး
“႐ို”႕ မ်က္ရည္က်ေနဆဲ
ေရးဖြဲ႕သူ- Austin Jani
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔
ေလ်ာ့ကာသြားလို႔
လက္ေခ်ာင္းခ်ဳိးေရဖို႔သာ
က်န္ေသးရွာ
တို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးမ်ား။
တေယာက္ေနာက္တေယာက္
ဖမ္းေခၚသြားလို႔
ရြာလိုပံုထား
ေထာင္ထဲမွာ
ခုခ်ိန္ထိ ဖမ္းၿမဲဖမ္းဆဲလား၊၊
တစ္ရြာၿပီးတစ္ရြာ
မီး႐ိႈ႕ပစ္လို႔
ျပာစင္စင္သာ
က်န္ေသးရွာ
အခုခ်ိန္ထိ ေလာင္ျမဲေလာင္ဆဲလား၊၊
လူႀကီးမႂကြင္းလူငယ္ပါ
သတ္ျဖတ္ပစ္လို႔
ေသြးေခ်ာင္းပမာ
စီးဆင္းရွာ
ခုခ်ိန္ထိ မေျခာက္ေသြ႕ပါလား။
မိခင္ေ႐ွ႕ဝယ္ ရင္ေသြးသမီးကို
မုဒိမ္းက်င့္လို႔
တိရစၧာန္ပမာ
ေသနတ္ပစ္သတ္္ရက္လား။
တစ္ေနရာၿပီးတစ္ေနရာ
ေရႊ႕ကာေျပာင္းလို႔
ေနထိုင္ဖို႔ရာ ရိပ္မသာ
ဒုကၡဝန္ထုပ္ တက္ဖိစီးလို႔
ေရွ႕သို႔ဆက္ဖို႔ လမ္းမျမင္သာ
မ်က္ရည္ဝဲဝဲ က်ေနဆဲပါလား။
Sn.Nov,B-17
(၂၉-၁၁-၂၀၁၉)
The Art Garden Rohingya