ဤခရီး နီးလွန်း၏
ရေးဖွဲ့သူ- မေယုတာရာ
လူ့လောကကြီးထဲ ငိုစပြုရင်းဝင်လာခဲ့
မွေးကင်းစမှ ၅ နှစ်ထိ ကလေးဘဝမှာ
မိဘရင်ခွင်ထဲ ပျော်ပျော်လေးပဲကွယ်
စိုးရိမ်သောက အလျဉ်းမရှိ၊ လောကကြီးက ငါနဲ့တစိမ်း
မိဘထက်ပိုချစ်သူဟူ၍ နတ္ထိပါပဲ။
တစ်ခါ ၁၅ နှစ်အရွယ်ထိ လူကလေးဘဝ
ပူပန်စရာတွေ မတွေးတတ် ကခုန်ကစား စာဖတ် အိပ်ပျော်
မိဘအပြင် ချစ်တတ်သူတိုးလာပြီ ဆရာ၊ဆရာမများ
လောကကြီးက ချစ်စရာကြီးပါလား။
တစ်ဖန် ၂၅ နှစ်ထိ လူငယ်ဘဝ
၁၀ တန်းကျော်ဘွဲ့လဲရလာ လေ့လာလိုစိတ် အရာရာ
ဘဝနောင်ရေး စဉ်းစားတတ်ရင်းလေ
စွန့်စားတတ်သိလိုစိတ် ပြင်းပြတဲ့အရွယ်လေး။
သက်တော် ငါးဆယ်ထိ လူကြီးဘဝ
အိမ်ထောင်ဦးစီး ရင်သွေးတွေနှင့် စီးပွားရေးပါ ...
အတၱထဲ သာယာေနသူ
ေရးဖြဲ႕သူ- Aejas Ruhol Amin (ေတာင္ၿပိဳ)
ဆရာ . . . ဆရာ
လူသူေ႐ွ႕မွာ ဆရာလုပ္ခ်င္
ကိစၥတိုင္းမွာ ဆရာျဖစ္ခ်င္
ဆရာလို႔ အေခၚ ခံရလွ်င္ပင္
ဝင့္ႂကြား မာန္တက္ေနတတ္၏။
ငါတကယ္ဆရာ ပီသရဲ႕လား
ဆရာ့ဝတ္ငါးျဖာ က်င့္ပါရဲ႕လား
ဆရာ့တာဝန္ ေက်ပြန္ဝံ့လား
စဥ္းစား႐ုံနဲ႔ ႐ွက္မိသြား။
အာစရိယ ဂုဏ္အဂၤါဟာ
လြန္စြာ ျမင့္ျမတ္လွပါတကား
အတၱေတြၾကား သာယာေနသည္ကို
ျပန္ေတြးမိရင္ အ႐ွက္ပြား။
ေအာ္. . . ဆရာဆိုတာ
အဘိဓါန္ထဲက ဖြင့္ဆိုခ်က္ကား
‘ထာဝရ ေက်ာင္းသား’ တစ္ဦးတဲ့။
ဒါဆို ကိုယ္လည္း သင္ယူဆဲသူပါ႔ပဲ။
(၁၇-၀၅-၂၀၂၀) အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ The Art Garden Rohingya