"အနာဂတ်ပျောက် ရိုဟင်းသား"
နေရပ်စွန့်ကာ အသက်ကယ်ဖို့
ရောက်ရနေရ သူများပြည်သို့
သိုက်မဲ့ငှက်ပမာ ဘဝကံနှင့်
အားကိုးရာမဲ့ လမ်းလည်းတလွှဲ
ပင်လယ်ထဲမျော သစ်ငုတ်သဏ္ဌာန်
ကမ်းပျောက်လေရှာ ရိုဟင်းသား။
နလှန်ထူဖို့ စိတ်ကူးနှင့်မို့
ရုန်းကန်ထလည်း ငါးစာဖြစ်ရ
ကမ်းစမမြင် ပင်လယ်ပြင်ထဲ
ဂူတွင်းပျက်ခံ ပုရွက်ဆိတ်သို့
နစ်မြှုပ်လို့သေ ဇီဝန်အသက်
မနက်ဖြန်ပျောက်ရှာ ရိုဟင်းသား။
ကိုယ့်ပြည်တွယ်တာ ပြန်ခရီးမျှော်လို့
ဖြုတ်ကျနေတဲ့ ဥက္ကာပျံလို
သက်ကြီးအိုရွယ် နိဂုံးချုပ်နေပြီ
ကျန်ရစ်သားသမီး ရိပ်မဲ့ပင်လည်း
အခါမစေ့ ကြွေကျလုမတတ်
အနာဂတ်ပျောက်ရှာ ရိုဟင်းသား။
နောင်လာနောင်သား လက်ကမ်းဆက်ဖို့
သင့်ရာစာပေ သင်ခွင့်မရ
လှောင်အိမ်ပိတ်ခံ ကျေးငှက်ဟန်
လိုရာပန်းတိုင် မလှမ်းရှာလို့
တိတ်ဆိတ်နေရ လူအပမာ
ဘဝပျောက်လေရှာ ရိုဟင်းသား။
— မိုဟာမတ်ရှားဟ်
Editorial Team
(7-4-2024)
ေသာကျပည့္ႏွင့္ ဤခရီး
ေရးဖြဲ႔သူ – Dialogue Partner
ကိုယ္တိုင္ျဖစ္လ်က္ ဝံသာႏု
ဟစ္ေအာ္ငိုေႂကြး ငါ့စိတ္ႏု။
ေလျပည္ေလညင္း ခံခ်င္တာ
ကိုယ့္ျပည္အႏွံ႔ လွည့္လည္ကာ။
ထိုအိမ္ေဂဟာ ငါ့ရေဝ
ျဖစ္သြား ငါႏွင့္ အလွမ္းေဝး
အေတာင္တစ္စံု ႐ွိခဲ့က
ပ်ံဝဲေရာက္ၿပီ ငါ မုခ်။
ငယ္ရြယ္ေပါင္းေဖာ္ စုဖြဲ႔လို႔
လမ္းသြယ္အစံု ေလွ်ာက္လည္ခဲ့
လေရာင္ျပည့္ႏွင့္ ထိုညေလး
ေမ့ႏိုင္ဖို႔မွာ လြန္စြာခဲ။
သူေဖးမသည့္ တဲငယ္မွ
ကိုယ့္အိမ္ျပန္စိတ္ ေတြးေပၚလာ
အတန္ၾကာေအာင္ ေျပးေနလည္း
ပန္းတုိင္အမွန္ ေရာက္ဖို႔ခဲ။
ဪ ....
ဤခရီး ေသာကျပည့္ႏွင့္ေလး။
Sn. Sep, B-01
(08-09-2019)
The Art Garden Rohingya