"အနာဂတ်ပျောက် ရိုဟင်းသား"
နေရပ်စွန့်ကာ အသက်ကယ်ဖို့
ရောက်ရနေရ သူများပြည်သို့
သိုက်မဲ့ငှက်ပမာ ဘဝကံနှင့်
အားကိုးရာမဲ့ လမ်းလည်းတလွှဲ
ပင်လယ်ထဲမျော သစ်ငုတ်သဏ္ဌာန်
ကမ်းပျောက်လေရှာ ရိုဟင်းသား။
နလှန်ထူဖို့ စိတ်ကူးနှင့်မို့
ရုန်းကန်ထလည်း ငါးစာဖြစ်ရ
ကမ်းစမမြင် ပင်လယ်ပြင်ထဲ
ဂူတွင်းပျက်ခံ ပုရွက်ဆိတ်သို့
နစ်မြှုပ်လို့သေ ဇီဝန်အသက်
မနက်ဖြန်ပျောက်ရှာ ရိုဟင်းသား။
ကိုယ့်ပြည်တွယ်တာ ပြန်ခရီးမျှော်လို့
ဖြုတ်ကျနေတဲ့ ဥက္ကာပျံလို
သက်ကြီးအိုရွယ် နိဂုံးချုပ်နေပြီ
ကျန်ရစ်သားသမီး ရိပ်မဲ့ပင်လည်း
အခါမစေ့ ကြွေကျလုမတတ်
အနာဂတ်ပျောက်ရှာ ရိုဟင်းသား။
နောင်လာနောင်သား လက်ကမ်းဆက်ဖို့
သင့်ရာစာပေ သင်ခွင့်မရ
လှောင်အိမ်ပိတ်ခံ ကျေးငှက်ဟန်
လိုရာပန်းတိုင် မလှမ်းရှာလို့
တိတ်ဆိတ်နေရ လူအပမာ
ဘဝပျောက်လေရှာ ရိုဟင်းသား။
— မိုဟာမတ်ရှားဟ်
Editorial Team
(7-4-2024)
“႐ို”႕ မ်က္ရည္က်ေနဆဲ
ေရးဖြဲ႕သူ- Austin Jani
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔
ေလ်ာ့ကာသြားလို႔
လက္ေခ်ာင္းခ်ဳိးေရဖို႔သာ
က်န္ေသးရွာ
တို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးမ်ား။
တေယာက္ေနာက္တေယာက္
ဖမ္းေခၚသြားလို႔
ရြာလိုပံုထား
ေထာင္ထဲမွာ
ခုခ်ိန္ထိ ဖမ္းၿမဲဖမ္းဆဲလား၊၊
တစ္ရြာၿပီးတစ္ရြာ
မီး႐ိႈ႕ပစ္လို႔
ျပာစင္စင္သာ
က်န္ေသးရွာ
အခုခ်ိန္ထိ ေလာင္ျမဲေလာင္ဆဲလား၊၊
လူႀကီးမႂကြင္းလူငယ္ပါ
သတ္ျဖတ္ပစ္လို႔
ေသြးေခ်ာင္းပမာ
စီးဆင္းရွာ
ခုခ်ိန္ထိ မေျခာက္ေသြ႕ပါလား။
မိခင္ေ႐ွ႕ဝယ္ ရင္ေသြးသမီးကို
မုဒိမ္းက်င့္လို႔
တိရစၧာန္ပမာ
ေသနတ္ပစ္သတ္္ရက္လား။
တစ္ေနရာၿပီးတစ္ေနရာ
ေရႊ႕ကာေျပာင္းလို႔
ေနထိုင္ဖို႔ရာ ရိပ္မသာ
ဒုကၡဝန္ထုပ္ တက္ဖိစီးလို႔
ေရွ႕သို႔ဆက္ဖို႔ လမ္းမျမင္သာ
မ်က္ရည္ဝဲဝဲ က်ေနဆဲပါလား။
Sn.Nov,B-17
(၂၉-၁၁-၂၀၁၉)
The Art Garden Rohingya