ခြင့္လႊတ္ပါ စာကေလးရယ္…

ေရးဖြဲ႕သူ- ထြန္းလင္စိုး

ေဆာင္းဦးရာသီ ဝမ္းစာကုန္ဆုံး
စပါးမေပၚခင္ လယ္သမားမြဲတဲ့
ရာသီဆုိရင္လည္းမမွားေပ…….။
ငါငယ္ငယ္ရြယ္က
ျမဴးတူးခဲ့တဲ့ အိမ္ေရွ႕တလင္းထဲ
ဖ်ာႀကီးခင္းကာ စပါးေနပူလွန္းလို႔
စာကေလးအတြက္ေပ်ာ္ဖို႔ေနရာ
ငါအတြက္ စိတ္ဆိုးစရာ
အခ်ိန္ျပည့္ စပါးဖ်ာခင္းငါေစာင့္ခ့ဲရ၏။

ဖ်ာခင္းနားက ငါလစ္ခဲ့ရင္
သူတို႔ ဆင္းလာ စပါးေကာက္စား
ေမေမအတြက္ ေျပာေကာင္းဟစ္
“စာကေလးေတြ စပါးအကုန္စားပစ္မယ္”လို႔
မစာနာတဲ့ ငါ့စိတ္လည္း
ျမင္ျမင္ခ်င္း လြတ္မထားေပ
ၾကင္နာေထာက္ထား ငါမထား
စပါးတလံုး မပါေစလိုငွာ
တခါတေလ ေလးကြနဲ႔ ပစ္လို႔
စာကေလးတစ္ခ်ဳိ႕ကို ငါသတ္ပစ္ခဲ့ရ၏။

ဒါေပမယ့္…..
စာကေလးေတြ တစ္ေန႔ကုန္
စပါးေကာက္စားခဲ့ေသာ္
တေတာင္းမၽွပင္ စားမကုန္ႏိုင္
တစ္ႏွစ္လံုး စားပစ္ဖ်က္ဆီးခဲ့ေသာ္
ငါတို႔ တမိသားစုရဲ႕ တရက္စာ
မကုန္ႏိုင္တာ ကိုငါမသိပါေလ။

ေဩာ္….ယခုတဖန္
၂၀၁၇ ခုႏွစ္ အာရ္ကာန္ေျမာက္ပိုင္းမွာ
လူယုတ္မာ ျမန္မာစစ္တပ္ေတြက
သိန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ လူေတြကို သတ္ပစ္ကာ
ေသာင္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ရြာေတြရဲ႕
အိမ္ေျခ ေပါင္းမ်ားစြာကို
မီးရွို႔ျပာက်ေပ်ာက္ပစ္လို႔
ရာဇဝတ္မႈ က်ဴးလြန္ထားခဲ့၏။

ဒါေတြမွအပ…
ငါတို႔ေတြရဲ႕ေခြ်းနဲ႔ ရင္းၿပီးစိုက္ထားခဲ့တဲ့
ဧကေပါင္းမ်ားစြာ စပါးစိုက္ခင္း၊
ငွက္ေပ်ာခင္း၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ
ဟင္းခင္းေတြကို ဖ်က္ဆီးဖ်က္ပစ္လို႔ တစက္တပင္အသံုးမဝင္ခဲ့
တမိသားစု တရြာလံုး တနယ္လံုးမက
တစ္ႏိုင္ငံလံုးစာ ရိကၡာေတြဖ်က္ဆီးခဲ့တာမို႔
လြန္စြာ အျပစ္ႀကီးမက်ဴးလြန္ခဲ့ပါေလာ့။

ဟိုးလူမမည္ အရြယ္တည္းက
စပါးလံုး စားလို႔ အျပစ္ထင္ ပစ္သတ္ခံတဲ့
စာကေလးေတြရဲ႕အသက္ေတြအတြက္
ယခု ငါေနာင္တရေလၿပီးတကား။

( ၁၉-၀၅-၂၀၂၀) 
အယ္ဒီတာအဖြဲ႕
The Art Garden Rohingya